She realized that the worst patriarchy was the patriarchy She was enforcing within herself.
– Rebecca Campbell, Rise Sister Rise
Vandaag vier ik dat ik één jaar ‘clean’ ben van mijn ‘workaholism’, 1 jaar burn-out herstel, 365 dagen geen enkele dag zo hard werken als de dagen ervoor.
De zomer van 2017 waren er wat voortekenen: migraines, steken in mijn onderrug en moeheid. Op maandag 28 augustus belde ik mijn moeder op en ik hoorde mezelf voor het eerste zeggen: ‘Misschien moet ik stoppen met Doetank PEER.’ En een uur later belde ik weer: ‘Volgens mij heb ik een burn-out.’
De week erop kwam ik samen met het bestuur van PEER en zij waren zo lief om meteen te zeggen: ‘Lauren: ga rusten, neem je tijd, je bent ziek, wij regelen dit.’ Niet veel later besloot ik dat het definitief tijd was voor iets anders.
Ik droeg de stichting in drie dagen per mail over. Door het bestuur en door René Strik bestaat PEER nog en zal ze weer gaan floreren. Ik ben hen daar eeuwig dankbaar voor.
Ik ben dankbaar voor m’n holistische masseuse, EMDR-psycholoog, ademtherapeute en enneagram-kinesiologist. Door deze wijze vrouwen heel ik.
Ik ben dankbaar voor Gabrielle Bernstein en al haar wijze lessen en ook voor de 2491 vrouwen en een aantal mannen waarmee ik in haar Miracle Membership zit. Door hen heb ik geleerd dat het Universum echt achter me staat.
Ik ben dankbaar voor mijn spiritual running buddies: Laura, Lisanne, mama, pap, René en Sander. Samen leren we sneller dan alleen.
Ik dank mijn ukulele, zangles, het bordspel Pandemic en postcrossing.com voor dat ik jullie dit jaar gevonden heb en zoveel LOL beleef met jullie.
Waarom heb ik een burn-out gekregen? Het is een mengeling van deze prestatiemaatschappij, mijn Smits-bloed die een hoge dosis enthousiasme en drive in zich heeft (
) én de keuze die ik ooit eens maakte om door te gaan met dingen ook al voelen ze niet meer goed. ‘What doesn’t kill you makes you stronger’ is niet waar.
Dat burn-out nu zo vaak voorkomt is niet zozeer een teken van onze zwakte. Het is een teken dat er een nieuw tijdperk is aangebroken waarin de wereld zoals we die kennen aan zijn einde komt. De patriarchie, het denken in beperking en schaarste, angst, economische groei en strijd worden vervangen door begrip, gelijkheid, intuïtie, liefde, ademen en behoud van onze aarde. Als je het niet meer op kunt brengen zo te leven als gangbaar is, is dat niet zwak maar kwetsbaar. Het is niet triest, het is bewonderenswaardig. ‘Society, you’re a crazy breed. Hope you’re not lonely without me.’ Ik ben niet boos op deze samenleving, we hebben ook goede dingen van haar/hem mogen ontvangen. Ik vergeef haar/hem, maar het is klaar nu.
Hoewel de meeste feedback positief was, op het no-nonsense happy activism van Doetank PEER is wel eens kritiek geweest. Dit snap ik door de jaren heen steeds beter. De titel zou kunnen impliceren dat het beter is als je vrolijk blijft bij je activisme. Misschien heb ik dat op momenten ook wel gedacht. Ik geloof nog steeds dat je activisme op allerlei manieren kunt invullen. En dat het beter is om iets te doen, dan erover te praten. Maar sommige acties hebben meer impact dan andere. Ik heb groot respect voor mensen die hun kansen in het leven en zelfs hun léven inzetten voor het grotere goed.
Als mensen de afgelopen twee jaar enthousiast waren tegen me over PEER en wat ik bereikt had, kon ik dat compliment slecht voelen. Nu weet ik dat ik vanbinnen dacht: ‘Je weet niet tegen welke prijs…’. Ik ben echt wel een beetje boos geweest op wat ik zelf had bedacht dat ik moest doen als oprichter-directeur, projectleider, opiniemaker en spreker.
Ik weet dat ik mettertijd in zal gaan zien dat wij met PEER en ik met m’n feminisme-mediadingen en spreekbeurten echt een impact hebben gehad, als deelname in de dialoog maar ook op de status quo in emancipatieland en op een groep jonge mensen.
Een burn-out is niet zozeer een herstelproces, als meer een hernieuwproces. Ik heb het afgelopen jaar zoveel geleerd en zoveel wijze mensen ontmoet, ook mensen die allang in mijn leven waren. Op deze blog zal ik schrijven over spiritualiteit en ontwikkeling, met regelmatig een vleugje activisme en feminisme erin. Hier ga ik wat ik geleerd heb en nog ga leren over burn-out herstel, manifesteren, vitamines, slaap, hekserij, vrouwelijkheid, de kracht van het universum en wie weet wat nog meer delen.
Gister ben ik weer begonnen met werken. Ik ben bijlesdocent en studiecoach, wat ik twee keer eerder in mijn leven met veel plezier deed. Ik hoop voor de leerlingen een luisterend oor te zijn en met liefde samen te zoeken naar een zo fijn mogelijke tijd op school. Én ja, je mag verwachten dat ik bij geschiedenis wat langer stilsta bij de passages over feminisme & het slavernijverleden.
Wat de toekomst mij brengt weet ik niet en dat vind ik wel heel erg fijn!
Ik Ben Benieuwd.
Zoveel liefde.
It was in the ashes that she found her phoenix.
And girl was it worth the wait.– Rebecca Campbell
Lauren Smits 