Trouw: De nieuwe feministen komen eraan!

IN DE MEDIA – Trouw

Het feminisme hangt weer in de lucht. Zeggen jonge vrouwen die zich expliciet feminist noemen. Er zijn geen programma’s, er zijn geen pamfletten. Het is een beetje ongericht, net als Occupy, niet per se consequent. Er zijn geen geboden, geen kledingvoorschriften, geen handvesten hoe te leven, hoeveel te werken. Jonge feministen zijn er wel van overtuigd dat er ongelijkheid is tussen mannen en vrouwen en daar willen ze wat aan doen. 

Ze hebben bij hun pogingen het onderscheid tussen mannen en vrouwen te doorbreken, mannen nodig. Ze beloven hen lol – want zo ernstig hoeft het allemaal niet, zegt de jonge feministe Lauren Smits in een toelichting op ‘Het F-boek, feminisme van nu in woord en beeld’.

De bundel is samengesteld door Atria, kennisinstituut voor emancipatie en vrouwengeschiedenis. Donderdag, drie dagen voor Internationale Vrouwendag, wordt het boek gepresenteerd. Ruim zestig vrouwen en mannen geven daarin antwoord op de vraag of feminisme anno 2015 nog nodig is.

De drie jongste auteurs, naast Smits ook Toske Andreoli en Simone van Saarloos, lichten hun visie toe. Samen schetsen ze een beeld van de nieuwste generatie vrouwen die zelf vroeger ook niet zoveel van feminisme moesten hebben, maar die zich nu van harte feminist noemen.

De wereld leuker en beter maken
Lauren Smits, 24 jaar, antropoloog, oprichter van PEER, een groep mensen die doet aan vrolijk activisme. Opgegroeid als enig kind in een ambtenarengezin, haar vader werkt vijf dagen, haar moeder drie. Kop van haar artikel in ‘Het F-boek’: Hiephoi, ik ben een feminist!

“Als ik het woord feminisme hoor, dan komt er mooie muziek in mijn hoofd. Ik vind het een heel leuk woord. Ik besef dat dat voor veel mensen niet zo is, en vroeger was ik zelf ook zo. Drie jaar geleden wilde ik een bachelor-onderzoek doen naar vrouwen aan de top. Maar ik riep meteen tegen de docent dat ik er geen feministisch manifest van wilde maken. Bij geschiedenis leerde je wel over de tweede feministische beweging. Wat bleef hangen was dat het vrij hysterisch was, daar wilde je niet bij horen.

Ik ben nu twee jaar feminist. Ik liep stage bij vrouwenplatform WOMEN Inc. Daar leerde ik dat feminisme veel breder is dan vrouwen aan de top. Ongelijke toegang tot banen, tot macht, een scherpe indeling in mannelijkheid en vrouwelijkheid, dat is gewoon overal. Daar moeten we echt iets aan doen. Dat voelt voor mij als heel urgent.Ik merk dat een voorbeeld vaak goed werkt om uit te leggen waarom ik zo’n positief gevoel heb bij feminisme. Ik vind het zelf heel opvallend hoe wordt omgegaan met verkrachting en aanranding. Het is: zij is verkracht, niet: hij heeft verkracht. De dader blijft buiten spel, omdat we het een heel eng idee vinden dat onze mannen verkrachten. Een op de tien vrouwen overkomt het. Dat is nog echt een taboe, je kunt er misschien wel over praten, maar niet zonder dat mensen met hun ogen gaan rollen. Er is veel weerstand, kunnen we daar niet eens wat aan doen?
99 acties
“Bij PEER hebben we het over al dit soort dingen, in groepjes van 20 à 25 mensen. Daar zijn ook mannen bij. Die worden niet ter verantwoording geroepen, zij zijn onderdeel van de cultuur. Zij willen ook niet in een hokje worden gestopt, zij streven naar gelijkheid, zij willen over emoties praten. Mannen komen vaker naar mij toe om over problemen te praten dan dat ze dat met vrienden doen.

Met PEER doen we 99 acties in drie jaar. Vorig jaar hebben we er 50 gehaald. We vierden Januhairy, vrouwen die dat wilden lieten een maand hun haar staan. Mag dat, waarom vind je dat vies, het is gewoon je haar, het is niet schadelijk, waarom moet het eraf? Dat is nog steeds een thema, het was een geweldig leuk experiment. In februari is bijna iedereen weer gaan scheren. Dat is prima, iedereen doet wat haar past. We willen de wereld leuker en beter maken, en dat moet je met creativiteit doen, het is allemaal niet zo ernstig, je gaat niet dood aan een tuinbroek, of aan een beetje haar.”

‘Het F-boek, feminisme van nu in woord en beeld’ is samengesteld door Anja Meulenbelt en Renée Römkens, directeur van Atria, kennisinstituut voor emancipatie en vrouwengeschiedenis. Het wordt uitgegeven door Spectrum en Atria. Prijs 19,99 euro.

Ook de interviews met Toske Andreoli en Simone van Saarloos lezen? Dat kan hier.